Hit Blogger

‘Ik ben Marc, ben 48 jaar en heb reeds 30 jaar ervaring met necrofilie.'
Seksen met een overledene. Bezoekers van de Amerikaanse site claimen dat het ongetwijfeld ook in Nederland weleens voorkomt. ‘De echte necrofiel ziet in een beroep van uitvaartverzorger momenten waarop hij zijn gang kan gaan.’

Op de Amerikaanse website robsfantasy ( http://www.burknet.com/robsfantasy/) beschrijft de maker Rob (25 jaar getrouwd, drie kinderen) sinds 1998 over zijn voorliefde voor necrofilie, maar: ‘Ik ben geen praktiserende necrofiel. Zelfs als ik met de doden zou hebben gerommeld (wat ik niet heb gedaan) zou ik dat zeker niet vertellen. Dat zou een privékwestie zijn.’

De site staat vol ervaringen van echte necrofielen en mensen die necrofiele fantasieën hebben. Ook staan er onderzoeken naar en wetenschappelijke artikelen over necrofilie en andere fetisjen zoals bijvoorbeeld sleepy seks op. Sleepy seks is het seksen met een slapende partner. Veel necrofetisjisten willen graag het bed delen met een stilliggende partner. Een slapende of verdoofde partner is ideaal voor een seksueel rollenspel en het uitleven van de necrofantasie.

Rob zegt vragen te krijgen van wanhopige mensen uit allerlei landen, omdat ze kampen met deze afwijkende seksuele gevoelens: ‘Veel van hen maken zich zorgen over hun gevoelens ten opzichte van de dood en seksualiteit. Ze denken dat ze pervers zijn. Sommigen denken dat ze psychologische hulp nodig hebben. Sommigen overwegen zelfmoord, omdat ze hun eigen gevoelens niet kunnen begrijpen.’

Rob somt wat voorbeelden op van mensen waar hij pas contact mee heeft gehad.
Een dokter die zich schaamt omdat hij weleens seks met een dode vrouw heeft gehad; maakt dat hem een necrofiel?
Een politieagent uit New York die bang is om zijn necro gevoelens met zijn vrouw te delen.
Een homoseksuele ambtenaar die tegen zijn behoefte vecht om seks te hebben met dode mannen.
Een jonge lerares die fantaseert dat ze dood is en dan bruut wordt verkracht.
Een 25-jarige secretaresse wier vriend net is overleden. Ze zou graag nog een laatste keer de liefde met zijn lichaam willen bedrijven.
Een advocaat van middelbare leeftijd die zich al jaren schuldig voelt, omdat hij fantasieën heeft over het nemen van zijn vrouw, terwijl ze bewusteloos is.
Hoogleraar

Volgens Rob zijn deze gevoelens niet vreemd. In Amerika is in 1979 een vrouwelijke necrofiel betrapt met een lijk. De vrouw, Karen Greenlee gaf hierover een uitgebreid interview.

In Nederland is er voor zover bekend nooit iemand gepakt of veroordeeld voor necrofilie. Necrofilie is in het Nederlandse wetboek van strafrecht niet als apart strafbaar feit opgenomen. Wel is lijkenschennis verboden, en daar valt seks met doden strafrechtelijk gezien onder. In Nederland is nooit onderzoek gedaan naar dit afwijkende seksuele gedrag. Of en hoe vaak dit überhaupt voorkomt is niet bekend.

Na een rondje bellen met diverse begrafenisondernemers zegt er eentje toe voor een interview. Niet snel hierna zegt hij het interview af, omdat zijn baas er lucht van krijgt. Wel geeft hij nog het advies dat DAG zich beter niet in deze seksonderwereld kan begeven, omdat het 'te gevaarlijk is'.

Willem van der Putten is auteur van de bundels 'Wet op de lijkbezorging' en het 'Handboek Wet op de lijkbezorging'. Van der Putten: 'Stel dat er ooit een necrofiel wordt betrapt, dan denk ik dat een officier van justitie moeite zal hebben om diegene te kunnen vervolgen. Als een lijk wordt opgegraven, is dit grafschennis. Als een lijk uit een mortuarium wordt gestolen, is dat strafbaar. Het bedrijven van de liefde met een overledene is op zich niet strafbaar.'

Van der Putten denkt dat necrofilie in Nederland weinig voorkomt: 'Opgraving van een lijk zou onmiddellijk worden opgemerkt. In mortuaria werken meerdere mensen tegelijk. Vreemde handelingen zouden collega's opvallen. Dit sluit niet uit dat de echte necrofiel in een beroep als uitvaartverzorger wel momenten ziet of kan maken waarop hij of zij ongestoord zijn of haar gang kan gaan. Maar ik heb er nooit verhalen over gehoord. Ook in het roddel- en fluistercircuit is dit geen onderwerp, terwijl er regelmatig verhalen over slechte dienstverlening de ronde doen.'

Gevaren
Via de site kun je ook Rob mailen, of chatten met andere gelijkgestemden. Daar ontmoet DAG de verpleger Marc (48). Hij zegt al 30 jaar ervaring met necrofilie te hebben: ‘Ik werk niet in de uitvaartbusiness, maar in de verzorging. Vaak was ik stervensbegeleider. Je krijgt zo veel intiemer contact met iemand en hebt bijna geen pottenkijkers. In sommige gevallen had ik zelfs de huissleutel. Uiteraard waren niet alle patiënten even boeiend, maar vele tientallen hebben mijn attenties flink op prijs gesteld.’

Soms raakte Marc opgewonden van het vastpakken van een schouder in de wetenschap dat er een moment zou komen dat hij ‘vrijelijk en schaamteloos met hen kan spelen als men terminaal wordt. Dan protesteert men niet meer’.

Marc weet dat het vrijen met overledenen gevaren met zich mee brengt: ´Sommige bacteriën komen vrij na het overlijden. Tussen vijf en acht uur erna verdwijnt langzaam de lijkstijfheid en begint het lichaam te ontbinden. Op dat moment zijn de lichaamssappen giftig, dus condoom om of iets vlugger erbij zijn.´ Marc heeft ontzettend veel geduld als hij weet dat het moment van overlijden snel zal komen. Hij bracht vaak uren met een patiënt door voor en kort na de dood.

Marc: ´Het moment van overlijden is een subliem moment. Je bent alleen met hem of met haar, al dan niet bij bewustzijn. Meestal hou ik de kamer gesloten, betast hun lichaam en verricht ik orale seks. Wat mij het meest opwind, is de macht die ik op dat moment bezit. Het betasten kan soms ruw zijn. Ook sla ik op hun intieme delen. Ooit heb ik mensen aan hun intieme delen opgetild. Ruiken aan hun lichaam is zeer opwindend. Zelden zijn deze mensen mooi, maar voor mij zijn het schoonheden.’

Marc is in de dertig jaar dat hij actief is nog nooit betrapt door familieleden: ‘Hachelijke situaties heb ik weleens meegemaakt, maar ik heb die altijd kunnen recht trekken.’

Afkeer

Hoogleraar pathologie Paul van der Valk van het VU Medisch centrum voelde weerzin bij het lezen van het interview van Marc: 'Ik kan me er helemaal niets bij voorstellen. Misschien wel bij de spanning die man zegt te hebben gevoeld, maar niet bij het onderwerp van die spanning en al helemaal niet bij het uitleven van zijn verlangens en de platte afwerking van zijn daden.'

Van der Valk zegt dat er onder collega’s niet serieus over necrofilie wordt gesproken. Tijdens zijn studie in ieder geval niet. Voor zover hij weet, komt het nu ook niet aan de orde. Van der Valk: 'Waarom het onderwerp genegeerd wordt, weet ik niet. Bij mezelf voel ik een zekere afkeer als het ter sprake komt. Ik vermoed dat dit ook bij andere collega's zo is, waardoor de bespreekbaarheid van dit onderwerp onder druk komt te staan. Of er werkelijk veel necrofielen zijn betwijfel ik, maar dát ze er zijn geloof ik onmiddellijk.'

Maar evenals talloze collega's uit de beroepsgroep, heeft ook van der Valk nooit iets gehoord over necrofilie in zijn werkomgeving:

'De meeste pathologen beschouwen necrofilie als onverteerbaar en ontoelaatbaar. Een daad van necrofilie door iemand van mijn beroepsgroep of mijn werkkring zou reden voor ontslag zijn. Je doet een beroep niet om je seksuele verlangens bot te vieren.'
Het hele-ongecensureerde-interview met Marc:
‘Ik ben Marc, ben 48 jaar en heb reeds 30 jaar ervaring met necrofilie. Het begon met een auto-ongeval. Ik was met vrienden uitgeweest en had geen vervoer. Ik kreeg een lift van een echtpaar. De bestuurder negeerde een stoplicht en we werden geramd. De man kwam om het leven. De dingen die zich toen afspeelden hebben mij voor altijd getekend. Dit gaf een totaal andere wending aan mijn seksuele persoon. De omstandigheden rond dit voorval hebben bij mij gevoelens losgemaakt die er vast voordien ook al waren. Maar nu werden ze zeer duidelijk.

Opwinding
Het delen van een ruimte met het dode lichaam van de man gaf mij een speciaal gevoel. Voor het eerst ervaarde ik wat het is: de extreme gevoelens, de verbluffende opwinding. Ik troostte de vrouw, terwijl ik wist dat ik zonder deze gebeurtenis mijn gesteldheid misschien later of nooit zou ervaren. De onweerstaanbare drang die toen in mij opkwam om het lichaam van haar man aan te raken was alles omvattend. Patricia Paay Negrofiel

Ik hield me sterk en troostte haar steeds opnieuw. Mijn ogen moeten raar hebben gestaan wat door de omstanders vast als shock werd ervaren. Ik vroeg om hulp, maar bleef opgewonden genieten van de aanraking en de intimiteit van zijn lichaam. Toen ik dacht de situatie onder controle te hebben, durfde ik het ook aan zijn geslacht te kneden. Nooit had ik dit kunnen dromen. Op seksueel vlak bleek ik pervers te zijn, maar het deerde mij niet. Die betoverende gevoelens nemen zij mij nooit meer af, zweerde ik.

Geen pottenkijkers
Ik ben niet in de uitvaartbusiness gaan werken, maar wel in de verzorging. Met mijn diploma A1 verpleging zeulde ik heel wat adressen in mijn omgeving af. Vaak was ik stervensbegeleider. Eigenlijk had dit geen prioriteit, maar ontelbare malen bleek dit de juiste keuze te zijn. Je krijgt zo veel intiemer contact met iemand en hebt bijna geen pottenkijkers. In sommige gevallen had ik zelfs de huissleutel. Uiteraard waren niet alle patiënten even boeiend, maar vele tientallen hebben mijn attenties flink op prijs gesteld.

Wens van de patiënt
Tijdens het verzorgen groeide mijn verlangen en ik moet zeggen soms ook de noodzaak hen uit hun lijden te verlossen. Uiteraard kan ik daar niet verder over uitwijden.

Intimiteit was er altijd. Ik creëerde een afhankelijkheidssfeer waardoor veel mogelijk werd. Masturberen was beslist geen uitzondering, maar alleen wanneer de patiënt het na een tijd liet merken. Ook vroeg ik of ik de verzorging na het overlijden mocht doen. Soms liet ik de nabestaanden weten dat dit de wens van de patiënt was. Uiteraard werd daar nooit een punt van gemaakt. Wat is Necrofiel

Mortuarium
Of het nu om mannen of vrouwen gaat, doet er niet toe. Ik ben namelijk biseksueel. Tony was een gescheiden man van 38 met longkanker en preterminaal. Na drie dagen voelde hij instinctief dat mijn vriendschap en attenties dieper gingen dan normaal. Hij reageerde zeer positief en bij de ochtendverzorging heb ik hem gemasturbeerd. Meer dan vier maanden zag ik heb ik hem drie keer per dag. Er ontstond een innige band en ik keek er sterk naar uit om zijn koude lichaam te misbruiken. Ik vroeg hem een schriftelijke toelating voor zijn aflegging, waar hij geen punt van maakte.

De dag van zijn overlijden was ik echter niet alleen. Zijn vrouw, een koel en afstandelijk mens, was ook aanwezig. In het mortuarium kon ik pas toeslaan. Tijdens het afleggen heb ik hem met condoom gepenetreerd. Ik kwam klaar in zijn mond en heb daarna zijn kaken gespalkt. Ik knipte een plukje van zijn schaamhaar.

Perverse geest
Liliane, een vrouw van 56 heb ik ruim een jaar lang twee keer per dag thuis bezocht. Ik werd altijd bijzonder hartelijk ontvangen. Ik kreeg een relatie met haar én haar nog thuiswonende, drugsverslaafde dochter Tina van 29. De dochter ging meestal uit werken en ik had een sleutel van het huis. Tina wist van mijn perverse geest, maar heeft daar nooit een punt van gemaakt. Want Tina wist dat ik haar gescheiden moeder troostte. Na het overlijden van haar moeder heeft ze mij een tijdje met haar alleen gelaten. Ook hier hetzelfde ritueel: penetratie, klaargekomen in haar mond en verzegelen. Ook bij haar heb ik wat schaamhaar weggeknipt.

Lijkstijfheid
Het vrijen met overledenen brengt gevaren met zich mee. Sommige bacteriën komen vrij na het overlijden. Tussen vijf en acht uur erna verdwijnt langzaam de lijkstijfheid en begint het lichaam te ontbinden. Op dat moment zijn de lichaamssappen giftig dus condoom om of iets vlugger erbij zijn. Vele keren heb ik uren met een patiënt doorgebracht tijdens het overlijden en kort daarna. Een subliem moment is het moment van het overlijden. Je bent alleen met hem of met haar, al dan niet bij bewustzijn. Meestal hou ik de kamer gesloten en betast hun lichaam en verricht ik orale seks. Patricia Paay Negrofiel

Wat mij het meest opwindt, is de macht die ik op dat moment bezit. Het betasten kan soms ruw zijn. Ook sla ik op hun intieme delen. Ooit heb ik mensen opgetild aan hun intieme delen. Ruiken aan hun lichaam is zeer opwindend. Zelden zijn die mensen mooi, maar voor mij zijn het schoonheden. Wat is Necrofiel

Soms kan ik opgewonden raken van het vastnemen van een schouder in de wetenschap dat er een moment zal zijn dat ik vrijelijk en schaamteloos met hen kan spelen als men terminaal wordt. Dan protesteert men zelfs niet meer. Hachelijke situaties heb ik weleens meegemaakt, maar ik heb die altijd kunnen rechttrekken.’